Robert Grzywna

Wojsko i służby mundurowe

Robert Marek Grzywna, urodzony 8 lutego 1974 roku w Jeleniej Górze, to postać, która na zawsze pozostanie w pamięci Polaków. Zmarł tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku, gdzie brał udział w katastrofie lotniczej. Był on majorem pilotem Wojska Polskiego, a jego odwaga i profesjonalizm były widoczne w każdym locie, w którym uczestniczył.

Podczas tragicznego lotu PLF 101 pełnił funkcję drugiego pilota. Jego nazwisko jest dziś ściśle związane z tragicznymi wydarzeniami, które miały miejsce tamtego dnia. W uznaniu jego zasług, pośmiertnie awansowano go do stopnia podpułkownika, co świadczy o jego nieocenionym wkładzie w służbę wojskową oraz oddaniu dla ojczyzny.

Życiorys

Robert Grzywna przyszedł na świat 8 lutego 1974 roku w Jeleniej Górze, jednakże swoje dzieciństwo spędził w Chocianowie, gdzie mieszkał aż do zakończenia nauki w szkole podstawowej. W 1993 roku z zapałem ukończył Liceum Lotnicze w Dęblinie, a następnie kontynuował kształcenie w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych, również w Dęblinie. 28 czerwca 1997 roku, dzielnie wypełniając swoje obowiązki, został promowany na pierwszy stopień oficerski, uzyskując tytuł podporucznika. Po rozpoczęciu służby w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego, od 2009 roku sprawował funkcję dowódcy załogi.

W 2003 roku Grzywna osiągnął istotny krok w swojej karierze, kończąc studia magisterskie w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Był pilotażowym profesjonalistą, posiadającym pierwszą klasę pilota wojskowego oraz uprawnienia do wykonywania lotów w różnych warunkach. Oparty na intensywnych szkoleniach, miał możliwość pełnienia roli drugiego pilota w nocy oraz w dzień, jak i dowódcy załogi na samolocie Jak-40. W roku 2009 przeszedł zaawansowane szkolenie związane z precyzyjnymi procedurami w przypadku podejścia na embraerach 175, które prowadziła firma Swiss AviationTraining Ltd. z Zurychu, co było częścią planowanego zakupu samolotów do transportu VIP-ów.

W latach 2008–2009 wziął udział w szkoleniu jako drugi pilot oraz nawigator, przy czym jego ogólny nalot wynosił imponujące 1939 godzin. Na samolocie Tu-154M spędził 506 godzin, z czego 160 na stanowisku drugiego pilota. Co istotne, pełnił także rolę nawigatora, spędzając 346 godzin w tej funkcji. W szczególnym incydencie 12 sierpnia 2008 roku, będąc nawigatorem lotu z Lechem Kaczyńskim do Gruzji, piloci podjęli decyzję o nieprzenoszeniu miejsca lądowania z Gandży na Tbilisi.

Na początku 2010 roku Robert Grzywna brał aktywnie udział w akcji pomocowej dla ofiar katastrofy trzęsienia ziemi na Haiti. Za tę humanitarną misję, 4 lutego 2010 roku, otrzymał wyróżnienie od dowódcy Sił Powietrznych RP, generała broni pil. Andrzeja Błasika, wraz z resztą personelu 36 SPLT. Niestety, 10 kwietnia 2010 roku zginął w tragicznej katastrofie samolotu Tu-154M w Smoleńsku, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, będąc wówczas drugim pilotem w załodze.

Jego ostatnia ziemska podróż zakończyła się 25 kwietnia 2010 roku, kiedy to z honorami wojskowymi został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, obok innych członków załogi, takich jak ppor. Andrzej Michalak, oraz stewardesy Barbara Maciejczyk i Natalia Januszko. Jego nagrobek, tuż obok nagrobków 27 innych osób, stał się częścią pomnika ku czci ofiar katastrofy w Smoleńsku, odsłoniętego 10 listopada 2010 roku.

Pośmiertnie, na mocy decyzji ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z 13 kwietnia 2010 roku, został awansowany do stopnia podpułkownika. Życie Roberta Grzywny było pełne oddania i profesjonalizmu, a po jego odejściu zostawił żonę Agnieszkę oraz córkę Martynę.

Odznaczenia

Robert Grzywna został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego znaczący wkład w obronność oraz lokalną społeczność Dolnego Śląska.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2010, pośmiertnie,
  • Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” – 2003,
  • Tytuł honorowego obywatela Dolnego Śląska Civi Honorario – 2010, pośmiertnie.

Przypisy

  1. P. Falkowski: Szwajcarski trening. naszdziennik.pl, 27.04.2012 r. [dostęp 07.05.2012 r.]
  2. Oni byli w roztrzaskanym samolocie. dziennik.pl, 10.04.2010 r. [dostęp 12.07.2010 r.]
  3. „To był zawsze uśmiechnięty człowiek”. W katastrofie pod Smoleńskiem zginął Robert Grzywna z Chocianowa. gazetalubuska.pl, 13.04.2010 r. [dostęp 17.07.2010 r.]
  4. Pożegnano załogę Tu-154M. lotniczapolska.pl, 26.04.2010 r. [dostęp 10.07.2010 r.]
  5. Pogrzeby członków załogi TU-154. „Teraz jak orły będą szybowali po niebie”. gazeta.pl, 25.04.2010 r. [dostęp 17.07.2010 r.]
  6. Załoga Tupolewa z 36 splt. lotniczapolska.pl, 10.04.2010 r. [dostęp 18.04.2010 r.]
  7. Tу-154М № 101 – 19.05.2010. mak.ru, 19.05.2010 r. [dostęp 21.10.2010 r.] (ros.)
  8. Informacja o przedstawicielach Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych RP, którzy ponieśli śmierć w katastrofie. wp.mil.pl, 10.04.2010 r. [dostęp 08.10.2013 r.]
  9. Notatka kpt. Pietruczuka w sprawie lotu Tu 154 12 sierpnia 2008 r. do Azerbejdżanu. gazeta.pl. [dostęp 12.10.2011 r.]
  10. Komunikat Nr 163/VI kad.. sejm.gov.pl, 16.04.2004 r. [dostęp 16.04.2010 r.]
  11. Odsłonięcie pomnika. „Pustka i żal”. polskieradio.pl, 10.11.2010 r. [dostęp 05.10.2011 r.]
  12. Radni Sejmiku i Zarząd Województwa Dolnośląskiego uczcili pamięć ofiar. umwd.dolnyslask.pl, 19.04.2010 r. [dostęp 18.03.2021 r.]
  13. Smoleńsk – pomnik – Powązki. money.pl, 29.10.2010 r. [dostęp 05.10.2011 r.]
  14. Pośmiertne awanse i odznaczenia dla ofiar katastrofy pod Smoleńskiem. wp.mil.pl, 15.04.2010 r. [dostęp 08.10.2013 r.]
  15. Piloci prezydenckiego Tu 154M. sp.mil.pl (arch.), 11.04.2010 r. [dostęp 02.07.2014 r.]
  16. D. Sienkiewicz: Dowódca Sił Powietrznych osobiście podziękował personelowi 36.splt. sp.mil.pl (arch.), 04.02.2010 r. [dostęp 02.07.2014 r.]

Oceń: Robert Grzywna

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:24