Robert Kuczyński

---

Kariera szachowa

Robert Kuczyński osiągnął znaczące sukcesy w swojej karierze szachowej. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski w kategorii juniorów, co miało miejsce w 1980 roku w Chełmnie (kategoria do 17 lat) oraz w 1985 roku we Wrocławiu (kategoria do 20 lat). Ponadto, w 1983 roku w Katowicach uplasował się na drugim miejscu, przegrywając z Leszkiem Węglarzem w kategorii do 17 lat.

W latach 1985–2001 Kuczyński miał aż szesnaście występów w finałach mistrzostw Polski. W 1987 roku jego umiejętności zostały nagrodzone tytułem indywidualnego mistrza kraju. Oprócz tego, wyróżniał się zdobyciem srebrnych medali w 1988 i 1989 roku oraz brązowych w 1986 i 1993 roku.

Jako reprezentant Polski, brał udział w licznych rozgrywkach drużynowych, w tym:

• sześciokrotnie na olimpiadach szachowych w latach 1986, 1988, 1990, 1992, 1994 oraz 1996, gdzie zdobył brązowy medal indywidualnie w 1986 roku na V szachownicy,
• dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (1989, 1992), gdzie również zdobył brązowy medal indywidualnie w 1992 roku na II szachownicy,
• dwukrotnie na turniejach o Puchar Nordycki w latach 1985 i 1987, gdzie z drużyną osiągnął srebrny medal w 1987 roku na II szachownicy oraz brązowy w 1985 roku na VI szachownicy.

W 1986 roku Kuczyński osiągnął znaczący sukces, triumfując w turnieju młodych mistrzów odbywającym się w Oakham, wyprzedzając między innymi tak uznanego zawodnika jak Viswanathan Anand. Dwa lata później, w 1988 roku, zajął drugie miejsce w turnieju B w Genewie. W 1991 roku podzielił natomiast drugą pozycję z Olegiem Romaniszynem w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju, przegrywając jedynie z Joelem Lautierem.

Kuczyński odniósł kolejne sukcesy – w 1994 roku wygrał turniej kołowy w Legnicy, a dwa lata później, w 1996 roku, zajął drugą pozycję za Andrijem Maksymenką w Schöneck/Vogtl. (turniej B). W 1999 roku podzielił pierwszą pozycję w otwartym turnieju w Görlitz, a w 2001 uplasował się na drugim miejscu w Essen.

W swojej karierze, Kuczyński trzykrotnie znajdował się na czołowej pozycji w polskim rankingu FIDE, kiedy to w styczniu 1987 roku współpracował z Włodzimierzem Schmidtem, następnie w styczniu 1988 oraz styczniu 1992.

Najwyższy ranking, jaki osiągnął podczas kariery, to wynik 2525 punktów, który zdobył 1 lipca 1992 roku, co plasowało go na drugim miejscu wśród polskich szachistów, za Aleksandrem Wojtkiewiczem.

---

Oceń: Robert Kuczyński

---