Georg Przyrembel, urodzony w 1885 roku w Jeleniej Górze, a zmarły w 1956 roku w Vancouver, jest postacią związaną z architekturą brazylijską. Jego wkład w ten obszar jest nieoceniony, łącząc wpływy europejskie z rodzimymi motywami architektonicznymi.
Rozwój kariery Przyrembla na przestrzeni lat odzwierciedlał zmieniające się nurty w architekturze XX wieku, a jego prace są przykładem różnorodności stylów, które można zaobserwować w Brazylii w tym okresie.
Życiorys
Georg Przyrembel przyszedł na świat w rodzinie polskich Żydów, osiadłych na Dolnym Śląsku. Przez całe życie podkreślał swoje polskie pochodzenie. Studiował architekturę w Niemczech, a w latach 1912 lub 1913 wyemigrował do Brazylii, gdzie znalazł swój nowy dom w São Paulo.
Początkowo interesował się badaniami nad architekturą baroku oraz jej wpływem na styl kolonialny. Jego prace były zwrócone ku propagowaniu stylu neokolonialnego, a w tym okresie wziął udział w projektowaniu budowy klasztoru São Bento w São Paulo.
W tym samym czasie zaprojektował również kościół São Francisco de Paula w Kurytybie. W 1916 roku udał się do Ouro Preto, aby lepiej poznać architekturę kolonialną Brazylii. Towarzyszył mu w tej podróży malarz Jose Wasth Rodriguez, co wzbogaciło jego doświadczenia artystyczne.
Po powrocie do São Paulo, Przyrembel zaprojektował rezydencję Odon Cardoso w Praia Grande, która wyróżniała się rzeźbami autorstwa Hildegardo Leão Velloso. W 1920 roku zrealizowano projekt kościoła Niepokalanego Serca Maryi w Santos, który zyskał uznanie.
Dwa lata później artysta uczestniczył w Tygodniu Sztuki Współczesnej, który odbył się w São Paulo. Podczas tego wydarzenia zaprezentował letnią rezydencję „Taperinha”, zaprojektowaną w Praia Grande. Część materiałów, dokumentujących projekt, stanowiły rysunki wykonane przez architekta Antonio Garcii Moyę.
Rok 1922 przyniósł kolejny osiągnięcie, kiedy to Przyrembel zaprojektował dworzec kolejowy w São Paulo na obecnie nieczynnym szlaku kolejowym z Santos do Jundiaí. W 1928 roku jego talent ujawnił się w odbudowie zniszczonego kompleksu klasztornego Basílica de Nossa Senhora do Carmo w dzielnicy Liberdade.
Sześć lat później, w 1934 roku, zrealizował projekt Bazyliki Matki Bożej z Góry Karmel w São Paulo oraz w 1936 roku kościoła Monte Serrat w Santos. Ostatnim dziełem artysty był zespół pałacowy Boa Vista, znajdujący się w Campos do Jordão, który był rezydencją gubernatorów stanu São Paulo. Budowę tego monumentalnego kompleksu ukończono w 1938 roku.
W okresie międzywojennym, Przyrembel stał się autorem wielu wzorowych projektów budowlanych. Dominującym stylem, który charakteryzował te realizacje, był neoklasycyzm. Niestety, ówcześni krytycy sztuki zauważali, że obiekty te często sprawiały wrażenie mało nowoczesnych, a niekiedy wręcz archaicznych.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Krzysztof Nowosad | Hanna Reitsch | Tadeusz Łuba | Richard Mohr | Georg de LalandeOceń: Georg Przyrembel